" یا محیی "

فرمود : شیعتنا خلقوا من فاضل طینتنا یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا "

خواندن دعایی چون" ابوحمزه " ظاهر عمل است و باطنش نسیمی از روح امام سجاد .

گریه ما هم همان حزن امام است ... البته درجاتی دارد .

حالتی است از عالم بالا .

به اندازه درجه حزنش فرد پاک می شود .

گناه از دستگاه ابلیس است توبه آن را می شوید ... صلوات هم ... گریه هم می شوید .

گناه جهنم است .

گریه آن را سرد می کند .

همان دوزخی که از درون ها شعله می کشد " التی تطلع علی الافئده "

اشک جلوه ای از ولایت امام زمان است که بر قلب مومن و از آن بر چشمش نازل می شود .

همه زوایای روح را می شوید .

رزقی است که از آستان عاشورا نازل می شود و آلودگی های پنهان شده در زوایای وجود ما را پاک می کند

              ( مثل حرص - بخل - کینه - حسد - کبر و ... )