" یا قوی و یا عزیز "

امام سجاد غلامی داشت که اهل مراقبت از بطن و  فرج بود .

غلام به امام گفت : چرا مردم را به شفاعت پیامبر مغرور می کنید ؟

                         بگذارید خودشان با عمل صالح خود را نجات دهند .

حضرت فرمود : آیا مغرور شدی به پاک کردن دهان و بطن و دامنت ؟

                   اگر فزع روز قیامت را درک می کردی می دیدی که هیچ پیمبری نیست مگر اینکه محتاج به شفاعت پیامبر اکرم است .

امام حسین در عاشورا تمام اصحابش را شفاعت ( دستگیری ) کرد .

لحظه جان دادن که سخت ترین اهوال است بر بالینشان حاضر شد و آن ها را پرواز داد .

شب قبل به همه گفت " بروید " تا کسی طلبکار نباشد .

هر که ماند خودش با رضایت خود مانده باشد تا وفاء را بتواند به آخر برساند و مقرب تر شود .

حبیب می دانست که بی حسین چیزی نیست

ظهیر هم

مسلم بن عوسجه همچنین .

لذا گفت : اگر هزار بار کشته شوم و زنده گردم دست از تو بر نمی دارم .

چنین است که انبیاء هر شب جمعه به کربلا می روند و بر سفره حسین می نشینند .

شیطان ذره ای نتوانست " باب شفاعت " را ببندد .

به امام سجاد گفت : دیدی خدا با پدرت چه کرد ؟؟

فرمود : صبر کن تا ظهر شود آنگاه خواهی دید که پیروز این جنگ کیست "