" یا طهور "

ثواب و آثار گریه بر سیدالشهداء در روایات بسیاری آمده ( نه چند تا و 200- 100 تا بلکه صدها روایت ) .

حتی آثار آن از " گریه از خوف خداوند " بیشتر است .

حیات قلب می دهد .

طهارت نفس از آلودگیهای نهان در زوایای وجود می آورد :

آلودگی ها ظاهری است و باطنی

گناهان ظاهری ما ناشی از صفات رذیله است که در باطن ماست ( مثل حسد و کبر و حرص و بخل و ... )

اینها از جنود شیطانند .

شیطان با این لشکریان کارهایش را در جهان پیش می برد . 

اگر آنها را ادامه دهیم می رسیم به " تولی به دستگاه شیطان "

و اگر باز ریشه یابی کنیم می رسیم به " استکبار نفس خودمان "

که " اعدی عدوک نفسک " بدترین دشمن تو نفس توست .

سلطنت شیطان بر آنهایی است که " تولی " او را بپذیرند .

قران : " انما سلطانه علی الذین یتولونه "

از آن طرف اعمال نیک ما از صفات نیکوی باطنی ما نشات می گیرد .

صفات حمیده لشکر نبی اکرم است .

با این لشکر بندگی خدا را در زمین بسط می دهد ." انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق "

پیمبر همه را می تواند سلمان کند - ابوذر کند - بااین قوا به سوی خدا سیر دهد .

با " تولی و تبری "

وقتی نبی اکرم را پذیرفتی انوارش وارد قلبت می شود و آزادت می کند .

همانطور که با پذیرش شیطان ظلمات وارد می شود و برقلب ها قفل می خورد ...

                      " یا محیی "

فرمود : شیعتنا خلقوا من فاضل طینتنا یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا "

خواندن دعایی چون" ابوحمزه " ظاهر عمل است و باطنش نسیمی از روح امام سجاد .

گریه ما هم همان حزن امام است ... البته درجاتی دارد .

حالتی است از عالم بالا .

به اندازه درجه حزنش فرد پاک می شود .

گناه از دستگاه ابلیس است توبه آن را می شوید ... صلوات هم ... گریه هم می شوید .

گناه جهنم است .

گریه آن را سرد می کند .

همان دوزخی که از درون ها شعله می کشد " التی تطلع علی الافئده "

اشک جلوه ای از ولایت امام زمان است که بر قلب مومن و از آن بر چشمش نازل می شود .

همه زوایای روح را می شوید .

رزقی است که از آستان عاشورا نازل می شود و آلودگی های پنهان شده در زوایای وجود ما را پاک می کند

              ( مثل حرص - بخل - کینه - حسد - کبر و ... )

                     " یا محیی "

اشک از عالم بالاست هم پیکره اش و هم باطنش .

اشک بر حسین نزول رحمت است بر قلب انسان .

قلب را زنده می کند . 

ولایت را طراوت می بخشد .

فرمود : " نحن اصل کل خیر " .

به اندازه نزدیکی به ولایت آنها فرد پاک می شود .

امام رضا فرمود : " کسی که گناهانش زیاد است و نمی تواند کفاره آن را بدهد

زیاد صلوات بر محمد و آلش بفرستد که آن گناهان را نابود می کند .

" فرمود : " عدونا اصل کل شر " .

ولایت دشمن آلودگی می آورد .

ولایت امیرالمومنین با گناه سازگار نیست .

گناه ناشی از آمیختگی ما با کفار است .

مشابه صلوات اشک است . اشک ریشه گناه را می کند .

ریشه گناه تعلق خاطر ما به دستگاه ابلیس است .

قران : " انک لا تسمع الموتی و لا تسمع من فی القبور "

ای پیامبر ! تو نمی توانی کلام وحی را به مرده برسانی .

گناه روی گناه قلب را می میراند .

معارف از راه سمع به ما می رسد .

ذکر خداوند قلب را زنده می کند ... بکاء هم.

همه رزق ها از عالم بالاست بواسطه امام ... اشک هم از عالم بالاست .

وقتی ظاهر دعا را می خوانیم باطن آن را از امام طلب کنیم .

باطن اشک تحول قلبی است

                    " یا محیی "

اشک بر حسین باعث حیات قلوب است .

در کامل الزارات ابن قولویه آمده : امام صادق هر روز که اسم حسین در آن برده می شد تا شب لبخند نمی زد

و می فرمود " حسین قتیل العبره است " ( کشته اشک است )

فرمود آیا شما دور هم جمع می شوید و احادیث ما را می خوانید ؟

گفت : بلی .

فرمود : احادیث ما قلوب شما را زنده می کند .

در ذیل آن آمده که بکاء بر حسین حیات القلوب است .

قران : " یا ایهاالذین آمنوا استجیبوا لله و للرسول اذا دعاکم لمل یحییکم "

باطن حیات " ولایت علی " است .

قران : " خداوند از آسمان آب می فرستد و زمین را بعد از مرگ زنده می کند "...( عصر ظهور )

مثل های قران برای همه است ولی رسیدن به عمق آن مخصوص عده ای است .

باطن " ماء " در قران ولایت است .

" الکافر میت " .

اهل زمین کافر باشند زمین مرده است . مومن باشند زنده است .

کسی که بر حسین می گرید روزی که قلب ها می میرند قلبش نمی میرد .

                  " یا قوی و یا عزیز "

امام سجاد غلامی داشت که اهل مراقبت از بطن و  فرج بود .

غلام به امام گفت : چرا مردم را به شفاعت پیامبر مغرور می کنید ؟

                         بگذارید خودشان با عمل صالح خود را نجات دهند .

حضرت فرمود : آیا مغرور شدی به پاک کردن دهان و بطن و دامنت ؟

                   اگر فزع روز قیامت را درک می کردی می دیدی که هیچ پیمبری نیست مگر اینکه محتاج به شفاعت پیامبر اکرم است .

امام حسین در عاشورا تمام اصحابش را شفاعت ( دستگیری ) کرد .

لحظه جان دادن که سخت ترین اهوال است بر بالینشان حاضر شد و آن ها را پرواز داد .

شب قبل به همه گفت " بروید " تا کسی طلبکار نباشد .

هر که ماند خودش با رضایت خود مانده باشد تا وفاء را بتواند به آخر برساند و مقرب تر شود .

حبیب می دانست که بی حسین چیزی نیست

ظهیر هم

مسلم بن عوسجه همچنین .

لذا گفت : اگر هزار بار کشته شوم و زنده گردم دست از تو بر نمی دارم .

چنین است که انبیاء هر شب جمعه به کربلا می روند و بر سفره حسین می نشینند .

شیطان ذره ای نتوانست " باب شفاعت " را ببندد .

به امام سجاد گفت : دیدی خدا با پدرت چه کرد ؟؟

فرمود : صبر کن تا ظهر شود آنگاه خواهی دید که پیروز این جنگ کیست "

                         " یا قوی و یا عزیز "

یکی از کارهای شیطان تصرف در خیال ماست .

اوهام را تحریک می کند .

وعده می دهد به دروغ .

اگر دروغش فاش شد وعده ای دیگر می دهد . همینطور وعده پشت وعده تا عمر سر آید .

مثل سراب برای تشنه ره گم کرده در بیابان .

هزار وعده شیطان یکیش راست نبود .

بهترین راه مهار خیال گریه بر سید الشهداست .

بلاء شعله های خیال را خاموش می کند .

بیماری یک شب چقدر اثر دارد .

پیامبر با بلاء عظیم خود عالم خیال عالم را پاک کرد .

فتح مبین پیامبر ( که فتح مکه است به ظاهر ) شاید از عاشورا باشد .

بسیاری از دوزخیان هم پاک می شوند و وارد بهشت می شوند .

فرمود : جهنم را از کفار پر می کنی و اما فقط معاندین در آن مخلد می مانند .

فرمود : اگر گناهان تو به اندازه کف دریاها و ریگ بیابانها باشد گریه بر حسین آن را پاک می کند .

اشکال کننده می گوید " این احادیث مردم را جری می کند بر گناه " .

آیا آیات توبه مومن را مغرور می کند ؟؟؟

نه ... مومن را امیدوار می کند به فضل خدا و شیطان را ناامید می کند .

مومن ممکن است گناه کند ولی اصرار بر گناه ندارد . اصرار بر گناه فقط به معنی تکرار نیست .

اصرار یعنی برنگشتن از گناه .

                                    بسم الله

عبد وافی وفا کرد به عهد بندگیش با خدا .

هر چه شیطان و جنودش سعی کردند و عرصه را بر او تنگ کردند حضرت بر وفاء و استقامتش افزود .

و به مدال " ارجعی الی ربک راضیه مرضیه " مفتخر گردید .

پس از این منظر حسین پیروز بلامنازع کربلاست .

از منظر شفاعت و دستگیری عوالم وجود :

حسین راه ضلالت را بست و راه هدایت را گشود .

در واقع این نبی اکرم بود که برای هدایت عباد این بلا را تحمل کرد .

تربیت حفظ کردن کتاب و بیان مطالب نیست ... تربیت خلایق فداکاری می خواهد .

فرمود " سوره هود مرا پیر کرد " .

به خاطر آیه " فاستقم کما امرت ..."

باید بار امت را بکشد .

مقام محمود که خداوند به او مژده داد شفاعت امت است .

روز قیامت وقتی عرصه بر اهل آن تنگ می شود انبیاء به نزد آدم می روند تا چاره کند .

آدم گوید نزد نوح رویم .

نوح آنان را به ابراهیم ارجاع می دهد .

ابراهیم به موسی .

موسی به عیسی .

عیسی به پیمبر اسلام .

نبی مکرم با انبیاء به " باب الرحمن " بهشت روند و سر بر سجده گزارند و استغاثه کنند تا خداوند اجازه دهد

و گوید " بروید امت هایتان را شفاعت کنید "

پس آیا در این جبهه حسین شکست خورد ؟؟؟

یا شیطان ؟؟؟

                             " یا منزل اسکینه علی قلوب المومنین "

حضرت در آن بهبوبه آتش و خون  آرام آرام بود .

شیطان نتوانست برای لحظه ای خلوتش را به هم بزند .

در آسمان ولوله افتاد .

ملائکه بی تاب بودند تا خداوند سیمای مهدی را به آنها نشان نداد و نگفت " با او انتقام می کشم " آرام نشدند .

اما هر چه کوره بلایا گرم تر می شد چهره حضرت و خواص یارانش بیشتر گل می انداخت .

"  و لینصرن الله من ینصره"

"  ومن اوفی بعهده من الله"

قبل و بعد از نصرت سید الشهاء ( دین خدا را ) نصرت خداست ( عبدش را )

ایوب پس از تحل سختی ها عرض کرد " خدایا دیگر صبرم تمام شده "

خداوند فرمود : ایوب ! تو صبر کردی ؟ ( یا به مدد ما توانستی صبر کنی ؟ ) ایوب گل بر دهانش گرفت .

اگر نصرت خدا نبود حضرت نمی توانست این همه مصائب را تحمل کند

لذا وقتی صورت بر خاک گرم کربلا نهاد گفت " الهی رضا برضائک ... تسلیما لامرک ... لا معبود سواک ... یا غیاث المستغیثین "

استغاثه کرد و مدد خواست و چه کسی از خدا به عهد خود وفادار تر است ؟

                          " یا قوی و یا عزیز "

امام رضا به ریان بن شبین فرمود : امروز روز اول محرم است آیا روزه ای ؟

گفت : نه .

فرمود : امروز روزی است که حضرت زکریا روزه گرفت

و از خداوند خواست که پسری به او عطا کند

    ( وقتی خداوند روضه حسین را بر زکریا خواند گریست دلش به درد آمد از خدا پسری نیکوکار خواست

       تا با کشته شدن او با نبی اکرم همدرد شود و خداوند " یحیی " را به او داد . )

ای ریان اگر تو هم می خواهی به این حاجت برسی عمل زکریا را انجام بده .

یا ابن شبیب اگر می خواهی بر چیزی گریه کنی بر حسین گریه کن " حسین را ذبح کردند آنگونه که گوسفند را ذبح می کنند"

... ذریه اش را کشتند 

زنانش را به اسارت بردند

  کاروانش را غارت کردند - خدا آنها را نیامرزد -

                      " یا قوی و یا عزیز "

رزق دو گونه است : ظاهری و باطنی .

همه آنچه ما برای ادامه حیات به آن احتیاج داریم رزق است .

همه قوای ما رزق خود را می خواهند .

توفیق الطاعه ... شفاعه الحسین ... برائه از قتله و کفره و ... که مادی نیست .

بعضی زمان ها هم رزق خاص خود را دارد مثل شب جمعه - ماه رمضان ... 

و عاشورا

سرچشمه تنزل این روزی فداکاری و عبادت بی بدیل و تحمل بلاء عظیم روز عاشوراست .

این رزق اختصاصی برای ما نیست . همه عوالم همه کائنات حتی ملائکه مقربین و انبیاء عظام ...

این دهه فصل بهره مندی است دهه های دیگر قابل قیاس نیست .

بکاء- شفاعت - زیارت همیشه هست ولی ایام دهه اول براحتی می توان از این رزق ها بهره گرفت .

تصمیم های بزرگ می توان گرفت مثل " حر "

مصیبت عاشورا اعظم مصائب است

" و فدیناه بذبح عظیم "

  " انا فتحنا لک فتحا مبینا " 

تحمل مصیبت عاشورا فتح عظیم خداوند بر نبی اکرم بود و درهای محبت و معرفت و معنویت را بر همه کائنات گشود .

همه انبیاء مهمان این رزقند .

فرمود : هنوز اشک جاری نشده رحمت خدا جاری می شود .

حتی اهل دوزخ هم بر حسین گریستند

   ( حتی دوزخیان هم با محبت او از آتش نجات می یابند الا 3 دسته آل عثمان - اهل بصره و شام .

      یعنی جز آنهایی که عناد دارند همه از این روزی بهره می برند )